ΜΑΡΑΘΩΝΟΔΡΟΜΟΥ ΠΟΙΗΤΗ

Μετά το τριακοστό ένατο χιλιόμετρο
σκέφτομαι το Σαραντάρη.


Η ποίηση είναι ο μαραθώνιος που αγωνίζεσαι με τα χέρια.
Ο μαραθώνιος είναι η ποίηση που γράφεται με τα πόδια.
Χέρια και πόδια μελανιάζουν σε τέτοιες ακραίες συνθήκες.
Η ποίηση κι ο μαραθώνιος είναι αθλήματα των άκρων.

Ο ποιητής έχει μπροστά του 24 γράμματα.
Ο μαραθωνοδρόμος 42 χιλιόμετρα –
απλώς αντιστρέφεις τον αριθμό.

Ρυθμό κι αίσθηση του μέτρου
κι οι δύο χρειάζονται
ως τον τελευταίο στίχο
κι ως το τελευταίο μέτρο του Σταδίου
στις γραμμές του δρόμου και του τετραδίου.
Παροιμιώδης είναι η μοναξιά
του ποιητή μες στον λαβύρινθο των φράσεων
και του δρομέα μεγάλων αποστάσεων...

Η παράδοση θέλει τον αγγελιοφόρο ανώνυμο
στο άστυ λέγοντας το «Νενικήκαμεν» να εκπνέει
υπονοώντας πως το μήνυμα
είναι σημαντικότερο απ’ τον αγγελιοφόρο
όπως το ποίημα πρέπει να είναι
σημαντικότερο απ’ τον ποιητή.

Ο μαραθώνιος οφείλει να εμπεριέχει ποίηση
καθώς και η ποίηση οφείλει να είναι μαραθώνια
ειδάλλως ηττηθήκαμεν ομαδικώς.



6/11/2005 - Ο ΠΡΩΤΟΣ ΤΕΡΜΑΤΙΣΜΟΣ
Κλασικός Μαραθώνιος Αθηνών



ΜΕ ΦΙΛΟΥΣ ΔΡΟΜΕΙΣ ΣΤΟ ΚΑΛΛΙΜΑΡΜΑΡΟ (2006)



OLYMPUS MARATHON 2006
Στον Θρόνο του Δία



OLYMPUS MARATHON 2006
Στο Οροπέδιο των Μουσών



OLYMPUS MARATHON


Στον Λάζαρο Ρήγο



Στην κορυφή του Ολύμπου σαν ανέβηκα
Στ’ αληθινά κι όχι όπως λένε οι ποιητές στα ψεύτικα
Έριχνε χιόνι μες στον Ιούνιο κι είπα:
Έτσι κι εγώ θέλω τα λόγια μου ν’ αψηφούν τις εποχές.

Το μονοπάτι ήταν στενό στου Δία τον Θρόνο
Να μην χωράει πλάι σου το ψέμα να βαδίσει
Κι ήταν εύκολο να πέσεις και δύσκολο ν’ ανεβείς
Όπως σε κάθε θρόνο.

Το Οροπέδιο των Μουσών μες στην ομίχλη τύλιγε
Των νεκρών ορειβατών τα ονόματα
Που «ήθελαν να ζουν αιώνια» και «πέθαναν στον Όλυμπο»
Κι έγιναν χιόνι που έλιωσε στον Ενιπέα και τρέχει…
Κι όταν διψάς, σκύβεις να πιεις
Νερό μέσα στις χούφτες την καρδιά τους.

Την ανατολή κινήσαμε απ’ το Δίον
Με πόδια ελαφριά
Και βαριά φορτωμένοι την Ιστορία…

Έτσι την άνοδο διηγούμαι αντίστροφα γιατί
Την Κορυφή και στο χαρτί ήθελα να διατηρήσω
Μα και γιατί το ύψος του ποιήματος
Έρχεται πάντα πρώτο
Αν και κατακτάται
Τελευταίο.



Δημήτρης Ε. Σολδάτος
1996